10 MAYIS 2000 Yıllar hızla geçiyor. Beden hem hırpalanıyor ve hem de eski dinginliğini yitiriyor. Ama insanın ruhu da sanki aksine daha da zindeleşiyor. Bir yanda kah yaşadığı özlem dolu günleri yaşamını süslüyor, bir yanda da kah o günlerin keyfini hayal dünyasının enginliklerinde zevk ederek varoluşunu yaşıyor. Bugün 14 yaşıma sürüklenip, Polis Kolejine adım attığım çocuksu hayallerimi tütsülemek istedim:
ÜNİFORMAM Daha yeni yetme. Sakalım yeni terlemiş. Hem anam hem de sevdam Göğsümden sarkan kırmızı kurdele. Ruhumu kuşatan lacivert üniformam. Yaşamım, ömrüm, insan sevgim. Gözyaşım, hıçkırıklarım, mutluluğum. Sinem ana kucağı, duygularım demir. Ne ölüm korkusu ne gelecek kaygısı Son nefesime kadar üniformam. Çıkartırsam da kefenim. 10 MAYIS 2000